Na het Russische debacle in 1812 (door dezelfde auteur eerder al beschreven in Napoleons nachtmerrie, 2012) werd Napoleon verslagen in de Volkerenslag bij Leipzig en verbannen naar het mediterraanse eiland Elba, tussen Toscane en Corsica. Van daaruit ontsnapte hij begin maart 1815, keerde terug naar Parijs en wist opnieuw de macht te grijpen. Inmiddels waren de mogendheden op het congres van Wenen nog aan het onderhandelen over het herstel van de Europese orde na een kwarteeuw Franse Revolutie en Napoleon (1789-1814). Het doembeeld van weer een Napoleontisch Europees overwicht mobiliseerde de rivaliserende congresonderhandelaars om opnieuw een – zevende – coalitie tegen Frankrijk op de been te brengen. Napoleons machtsgreep zou honderd dagen duren en eindigde in juni 1815 met de veldslagen in Waals-Brabant, gemeenzaam bekend onder de noemer ‘Slag bij Waterloo’. Daar versloegen de Britse, Pruisische en ‘Belgisch-Nederlandse’ troepen onder leiding van de hertog van Wellington, later Prince of Waterloo, de Fransen onder leiding van Napoleon.
Journalist Johan Op de Beeck maakt een politieke en militaire analyse van Napoleons laatste regeerperiode en van de veldslag die de Europese geschiedenis bepaalde. Na een vrij fors uitgevallen inleiding, waarin hij de voorgeschiedenis van de Franse Revolutie verhaalt en daarin Napoleons machtsgreep en bewind situeert, zoomt hij in op de Honderd Dagen. Hij beschrijft achtereenvolgens Napoleons ontsnapping uit zijn verbanningsoord Elba, zijn terugkeer en zijn tegenstanders. De helft van het eigenlijke boek behandelt dan de junidagen van 1815 en de verschillende fasen van de Slag bij Waterloo. Op de Beeck belicht in het bijzonder de rol van militairen uit de Nederlanden, die in de twee tegenover elkaar staande kampen te vinden waren. Sommigen hadden onder Napoleon dienst gedaan en deelgenomen aan Franse campagnes tot in Rusland toe, maar vochten nu in dienst van de geallieerde coalitie tegen hun oude strijdmakkers.
Op de Beeck schrijft boeiend, maar soms laat hij zijn stijl te veel uitdeinen. Hier en daar ontkomt hij niet altijd aan hineinterpretierung of geeft hij te veel een waardeoordeel. Het tweede deel van het werk, over de junidagen van 1815 en de Slag bij Waterloo, is meeslepender geschreven. In het slothoofdstuk heeft hij oog voor het evoluerende historiebeeld van de Slag bij Waterloo en de verdere levensloop protagonisten, in het bijzonder de militairen uit de Nederlanden die in de tegenover elkaar staande kampen te vinden waren.
Deze lezenswaardige publicatie is verzorgd uitgegeven. Jammer is dat de militaire kaarten niet altijd even duidelijk zijn en soms informatie verliezen door de vouw van het boek. [Walter Smits] Verberg tekst

Het Congres van Wenen wordt op 7 maart 1815 ruw verstoord door het bericht dat Napoleon Elba verlaten heeft en in Frankrijk aan land gegaan is. Het herstel van het Ancien Regime in Europa zal nog even op zich laten wachten. In dit uitstekend geschreven en goed gedocumenteerde boek beschrijft Johan Op de Beecx de laatste honderd dagen van keizer Napoleon. Een krijgsgeschiedenis van de slag bij Waterloo en de schermutselingen die een paar dagen hieraan voorafgingen, staan centraal. Over Waterloo is veel geschreven, maar de auteur slaagt er in om het onderwerp vanuit een origineel gezichtspunt te benaderen. De schrijfstijl is onderhoudend en de auteur schuwt een eigen waardeoordeel niet. De beslissende slag bij Waterloo wordt van uur tot uur tot in detail beschreven. De auteur presenteert een uitgebreide analyse van factoren die de rampzalige afloop hebben bepaald zoals persoonlijkheid, psyche en karakter van de hoofdrolspelers Napoleon, Wellington, de prins van Oranje en Blücher, weer- en terreinomstandigheden, strategische en tactische fouten. Het boek is voorzien van illustraties, kaarten, uitgebreide bronvermeldingen en een register. Verberg tekst