Meisjes in Wonderland, hoeveel zijn het er wel niet! Daar komen er nu dus nog twee bij, geadopteerde meisjes van een jaar of tien. De een, Maria, gaat met hart en ziel op in de pastorale Bourgondische natuur, de ander, Clara, manifesteert zich in de Abruzzen en Rome als betoverend pianotalent. Gaandeweg bevroeden zij hun gaven, hun verwantschap met de elfen, met elkaar, en bereiden zij zich voor op de confrontatie met boze elf Aelius, die op de ondergang van de mensheid uit is. Een geheimzinnige, magische wereld uitgediept in nadrukkelijk uitgesponnen visionaire lyriek, opstap ook naar een mogelijk vervolg. Zeker, de beschrijving van de archaïsche levensstijl, waarin Maria mag opgroeien, de rijke weldaad die ook Clara ten deel valt, dat alles weerspiegelt 'de getuigenis van een aarde die aan zichzelf zou toebehoren', maar waar niettemin hier en nu het kwaad opdoemt. Al met al een scherp contrast met haar bestseller uit 2007 (‘L'élégance du hérisson’), waarin de Franse schrijfster (1969) haar opvattingen van mens en wereld verknoopt in de beslotenheid van een Parijs appartement. Verberg tekst