Een tweede leven is een tijdloos verhaal over een man die met pensioen gaat en aan zijn ‘tweede leven’ begint.

R.C. Sherriff schreef dit verhaal al in 1930 en het heeft bijna een eeuw geduurd vooraleer het naar het Nederlands vertaald werd. De auteur schrijft op een droge maar heldere manier, over de avonturen van een ouder echtpaar na de pensionering van de echtgenoot. Waar er eerst de veilige routine was van een kantoorjob (Tom) en het huishouden (Edith), valt Tom na zijn pensionering in een zwart gat. Edith geraakt stilaan in paniek, als ze merkt dat ook haar ritme compleet verstoord wordt door de zeurende Tom. Op een dag neemt Edith Tom mee voor een wandeling naar de heuvel, net zoals ze vroeger deden toen ze veel jonger waren. Wat oorspronkelijk op een eenmalige uitstap leek, wordt door een vreemd toeval de start van een nieuw avontuur, een tweede leven. 

Bloemrijke schrijfstijl

Ik werd al gauw meegezogen in dit avontuur, door de schrijfstijl van de auteur, die heel toegankelijk, maar ook bloemrijk is. Enkele pareltjes van zinnen uit zijn pen: “De nieuwe klok tikte met de haastige lichtheid van een mussenhartje” of “in nevelen gehulde middagen die wegglipten in de duisternis met mistseinen als klein geschut”. 

Over keuzes (durven) maken

De auteur beschrijft de omgeving gedetailleerd, roept levendige beelden op en wekt emoties op. Als lezer raak je steeds meer betrokken bij dit kinderloze echtpaar. Op verschillende momenten vrees je mee het ergste en hoop je dat het goed afloopt, want zij moeten heel wat obstakels overwinnen in hun tweede leven. Los van de pensionering is het een herkenbaar verhaal over keuzes (durven) maken, op belangrijke momenten in je leven.  

Dit boek zou perfect verfilmd kunnen worden, met als decor de typische cottages in een lief Engels plattelandsdorpje waar het leven heerlijk saai is.