De kinderen van Calais bleef veel te lang liggen op mijn leesstapel. Intussen las ik wel Kerkhofblommenstraat, Pluto en Wolf van Lara Taveirne, maar haar debuut, het boek waarmee het voor Taveirne allemaal begon, bleef liggen. Tot nu.
Vanaf de eerste pagina zat ik erin. Taveirnes schrijfstijl is zo natuurlijk dat je het gevoel hebt dat je de personages vanop afstand volgt, alsof je er zelf bij bent. Het verhaal volgt de jeugdvriendinnen Violaine en Lilith, en speelt zich af in Normandië, maar ook in België. Thema’s als vriendschap, familie, relaties en mentale gezondheid vormen de kern van het boek.
Personages blijven nazinderen
Wat Taveirne bijzonder maakt, is haar speelse omgang met vorm. Ze opent met twee brieven en vertelt verder in korte hoofdstukken, telkens vanuit het perspectief van een ander personage. Die personages zijn verrassend, goed uitgewerkt en blijven lang nazinderen.
De kinderen van Calais is een sterk debuut van een schrijfster waar we in Vlaanderen trots op mogen zijn. Als je het nog niet gelezen hebt: zet het bovenaan je stapel.
Vind het boek in de catalogus
Naar recensies voor volwassenen
Naar recensies voor jeugd